நம் சின்ன வயதை கலகலப்பாக்கிய விஷயங்களில் ஒன்று ஸ்கூலில் யாருடனாவது நாம் இறங்கிய கைகலப்புகள். யாரையாவது வம்பிழுத்து பாக்சிங்கில் ஆரம்பித்து மல்யுத்த லெவலுக்கு உருண்டு கலிங்கரத்துபரணி பாடும் ரேஞ்சிற்கு சண்டை போட்டோம். சண்டைக்கு காரணம் இருந்ததோ இல்லையோ நம்மை விட சிறியவர்களோடு மட்டும் சண்டை போட்டோம். படிப்பு ஏறவில்லை என்றாலும் அந்த வயதில் ஒன்று தெளிவாய் புரிந்தது. நம்மை விட பெரியவனோடு சண்டையிட்டால் கதை கந்தலாகி நம் கபாலம் முதல் கால் கட்டை விரல் வரை பின்னி பெடலெடுத்து பெண்டை நிமிர்த்துவான் என்று. அதனால் ஒத்த சைஸ் பையனோடு சத்தம் போட்டு சண்டை போட்டோம்.

பள்ளியில் படிக்கும் போது இருக்கும் இந்த அறிவு பெரியவனாகி எம்பிஎ படித்து மார்க்கெட்டிங்கில் சேர்ந்த பிறகு சிலருக்கு மொத்தமாய் மறந்து போகிறது. தன்னை விட பத்து மடங்கு பெரிய ப்ராண்டோடு சண்டையிட்டு மார்க்கெட்டில் நேருக்கு நேர் மோதி முன்பக்கம் நையப்புடைக்கப்பட்டு அடி தாங்காமல் புறமுகுது காட்டி ஓடும் போது பேக்சைட் முழுவதும் பந்தாடப்பட்டு பாதாதிகேசமும் பஞ்சர் ஆகிறார்கள். 

அப்படி ஒரு சண்டையை தேவையில்லாமல் துவங்கியிருக்கிறது ‘இந்துஸ்தான் லீவர்’ கம்பெனியின் ‘டோமெக்ஸ்’. அது வலிய சென்று வம்புக்கு இழுத்திருப்பது ‘ரெக்கிட்’ கம்பெனியின் ‘ஹார்பிக்’கை. பாரத பாத்ரூம்களின் பாஸ் ஹார்பிக். எழுபது சதவீத மார்க்கெட் ஷேர் உள்ள ப்ராண்ட். டோமெக்ஸ் மார்கெட் ஷேர் ஏழு சதவீதம் மட்டுமே. தன்னை விட பத்து மடங்கு பலமான ஹார்பிக்கை வம்புக்கிழுத்திருக்கிறது. சும்மா சொல்லக்கூடாது. கேட்டு வாங்கி தூக்கு மாட்டிக்கொள்ள தயாராகியிருக்கிறது.

என்ன தப்பு? டொமெக்ஸ் வளரக்கூடாதா? சின்னதாகவே தான் இருக்கவேண்டுமா? பெரிய ப்ராண்டோடு போட்டி போடக்கூடாதா?

வளர வேண்டும் தான். ஆனால் யாரோடு மோதி எப்படி வளர்வது என்ற வரைமுறை . வியாபாரத்தை விடுங்கள், வாழ்க்கையில் கூட நம்மை விட சிறிய சைஸ் பகையோடல்லவா சண்டையிடவேண்டும். இப்படியா ஒரு பகாசுரனோடு மோதுவது. அதுவும் நேருக்கு நேராகவா. ப்ராப்ளம் வந்தால் புறமுதுகு காட்டி கூட ஓட முடியாதே.

டீவியில் பேப்பரில் பார்த்திருப்பீர்கள் டோமெக்ஸ் புதிய விளம்பரத்தை. ஹார்பிக்கை காட்டி இது பாத்ரூமை சுத்தம் மட்டுமே செய்யும், நாற்றத்தை போக்காது. டோமெக்ஸ் நாற்றத்தை போக்கி நறுமணம் தரும் என்பது போல் நேருக்கு நேர் காட்டும்படியான கம்பாரடிவ் அட்வர்டைசிங் ரக விளம்பரம். ஹிந்தி மொழியில் ஒரு நடிகையும் தமிழில் நடிகை ரேவதியும் டோமெக்ஸ் பற்றி பேசுவதாய் சித்தரித்திருக்கிறார்கள்.

இந்துஸ்தான் லீவரிடம் கோடி கோடியாய் பணம் இருக்கிறது. டீவியை போட்டாலே இந்த விளம்பரம் வரும்படி இழைக்கப்போகிறார்கள். போதாக் குறைக்கு நடிகையை வைத்து விளம்பரம் செய்திருப்பதால் மக்கள் கவனத்தை ஈர்க்கும். அப்புறம் என்ன டோமெக்ஸ் காட்டில் மழை தான் என்று நீங்கள் நினைக்கலாம். பிரச்சனை இவை அல்ல. அவர்கள் பிரச்சனை ஹார்பிக். டோமெக்ஸ் அடிக்க கையை ஓங்கியிருப்பது லேசுபட்டவள் அல்ல. ஸ்வர்னாக்கா!

இந்த டோமெக்ஸ் ஹார்பிக் மேட்டர் முடிவு எப்படி இருக்கும் என்பதை மார்க்கெட்டிங் தர்ட் அம்பயரிடம் கேட்டுப் பார்ப்போம்.

சண்டை போட முதலில் தரையில் பேலன்ஸ் செய்து நிற்கும் திறமை வேண்டும். எத்தை தின்றால் பித்தம் தெளியும் என்று விற்க வழி தேடி நிற்கிறது டோமெக்ஸ். அதே பாத்ரூம் பிரிவில் அரியனையில் கால் மேல் காட்டு போட்டு கோலோச்சுகிறது ஹார்பிக். பாத்ரூம் க்ளீனர் என்றாலே பெரும்பாலானவர் மனதில் தோன்றும் ப்ராண்ட். பல லட்சம் தாய்மார்களின் நம்பிக்கை பெற்ற ப்ராண்டும் கூட. நிற்க வழியில்லாமல் சண்டை போட வந்திருக்கும் டோமெக்ஸை உட்கார்ந்த வாக்கிலேயே ஊதி தள்ளாதா ஹார்பிக். சூப்பர்ஸ்டார் சொன்னது போல எழுந்து நிக்கவே வக்கில்லாதவன் ஒன்பது பொண்டாட்டி கேட்பது கொஞ்சம் ஓவர் இல்லையா. ஆக, பால் பிட்சிட் இன் லைன். முதல் ரெட்!

போர் கலையை கற்றுத் தருபவர்கள் கூறும் முக்கிய பாடம் எண்ண்ணிக்கையில் அதிகமிருக்கும் பகையுடன் நேருக்கு நேர் மோதாதே என்பதை. கணிதத்தில் நான் சற்று வீக் என்றாலும் ஏழை விட எழுபது ரொம்பவே பெரியது என்று தோன்றுகிறது. ஏழு பேர் மட்டுமே கொண்ட படை எழுபது பேர் கொண்ட பகையுடன் மோதினால் என்ன ஆகும். வேறென்ன, தர்பனம் தான். டோமெக்ஸ் தன்னை போல் எங்க வீட்டுகாரரும் பாத்ரூம் க்ளீன் பண்றார் என்பது போன்ற சின்ன ப்ராண்டுகளோடு சண்டை போட்டாலாவது ஏதாவது தேறியிருக்கும். எழுபது யானைகள் புடை சூழ வரும் சாம்ராட்டிடம் சண்டையிடுவது டோமெக்ஸுக்கே சற்று ஓவராக தெரியவில்லையா. ஆக, இம்பாக்ட் இன் லைன். இரண்டாவது ரெட்!

பாத்ரூம் முதலில் சுத்தமாய் இருக்கவேண்டும். அதோடு சற்று வாசனையாக இருந்தால் பெட்டர். இப்பொருள் பிரிவின் ஆதார உண்மை இதுவே. பாத்ரூமின் மூலை முடுக்கெல்லாம் கூட சுத்தம் செய்யும் வகையில் அழகான வடிவமைப்போடு சுத்தம் என்று சத்தமாய் பல காலம் அலறி வருகிறது ஹார்பிக். அந்த மழையில் நேற்று முளைத்த காளான் நான் பாத்ரூமை வாசனையோடு வைக்கிறேன் என்று சத்தம் போட்டால் சுத்தம் என்கிற சத்தமே அங்கில்லையே. சுத்தப்படுத்துகிறேன் அதோடு கொஞ்சம் வாசனையாகவும் வைக்கிறேன் என்றல்லவா டோமெக்ஸ் சொல்லயிருக்க வேண்டும். டோமெக்ஸ் சுத்தம் செய்யும் என்பதையே மக்கள் இதுவரை பெரியதாக நம்பவில்லையே. அப்படி நம்பியிருந்தால் வெறும் ஏழு சதவித மார்கெட் ஷேருடன் மேலே வளரும் வழி தேடி தவித்துக்கொண்டிருக்காதே. சுத்தம் என்கிற சினிமா டிக்கேட் வாங்காமல் வாசனை என்கிற வண்டியை நிறுத்த பார்க்கிங் டிக்கெட் வாங்கிவிட்டு என்னையும் பாத்ரூம் ஆட்டத்தில் சேர்த்துக்கொள் என்றால் திருமதி வாடிக்கையாளர் டோமெக்ஸை ஏன் பார்க்கப்போகிறார். அல்லது வாங்கத் தான் போகிறார். ஆக, பால் இஸ் ஹிட்டிங் ஸ்டம்ப்ஸ். மூன்றாவது ரெட்.

டோம்க்ஸ் அவுட்!

ஹார்பிக் இந்நேரம் கண்ணை திறந்திருப்பாள். கால்மாட்டில் காட்டுக் கத்தல் கத்துவது யார் என்று கடைக்கண்ணால் கண்டிருப்பாள். மூன்று புது நறுமனங்களில் புதிய ஹார்பிக்கை அறிமுகப்படுத்தப்போகிறாள். சுத்தம் என்கிற பெட்டியை டிக் செய்தவள் அடுத்து வாசனை என்கிற பெட்டியையும் டிக் செய்வாள். அப்புறம் என்ன, கேம் செட் அண்ட் மாட்ச் ஹார்பிக்!

உங்களில் சிலர் நினைக்கலாம். டோமெக்ஸ் வேண்டுமானால் சின்ன ப்ராண்டாய் இருக்கலாம். ஆனால் அதன் ஓனர் ஹிந்துஸ்தான் லீவர். அதன் ஆண்டு விற்பனை சுமார் நாற்பத்தி ஆறாயிரம் கோடி. அதன் நிழல் சைஸ் கூட இல்லாத கம்பெனி ஹார்பிக்கின் ஓனரான ’ரெக்கிட்’. கம்பெனி டு கம்பெனி சண்டையில் லீவர் ரெக்கிட்டை போட்டுத் தள்ளாதா என்று தோன்றும். ஒன்று புரிந்துகொள்ளுங்கள். மார்க்கெட்டிங் சண்டை நடப்பது மார்க்கெட்டில் அல்ல, வாடிக்கையாளர் மனதில். சண்டை லீவருக்கும் ரெக்கிட்டுக்கும் அல்ல. ஹார்பிக்கிற்கும் டோமெக்ஸுக்கும். வாடிக்கையாளர் மனதில் ஹார்பிக் மகாராணி. டோமெக்ஸ் சின்ன ஆணி. பெருக்கித் தள்ள முடியும் அவளால். அதுவும் படு ஈசியாக!

ப்ரைமரி க்ளாஸ் மாணவன் ஆர்வ மிகுதியில் பிச்.டி படிப்பவனை சண்டைக்கு இழுத்திருக்கிறான். அவன் பாடம் பெறுவான். அதிலிருந்து நாம் படிப்பினை பெறுவோம்!

இந்தியாவில் தியேட்டர்கள் இப்பொழுது தான் மெல்ல திறக்க துவங்கியிருந்தாலும் தினமும் ந்யூஸ்பேப்பர்கள் முதல் செய்தி சேனல்கள் வரை, பத்திரிக்கைகள் முதல் சோஷியல் மீடியா வரை சினிமாவை மிஞ்சும் ஆக்‌ஷன், ஃபைட் சீன், அடிதடி, அனல் தெறிக்கும் வசனங்கள் தூள் பறக்கிறது. எல்லாம் சில சினிமாகாரர்களின் போதை மருந்து மேட்டர் தான். இந்தி பட உலகில் காற்றழுத்த தாழ்வு மண்டலமாய் உருவான இந்த போதை பொருள் சூறாவளி தென் மேற்கு திசையில் நகர்ந்து கன்னட திரையுலகில் கரையேறி கலக்க துவங்கியிருக்கிறது. இதனால் தமிழக, தெலுங்கு, மலையாள திரையோரங்களில் எச்சரிக்கை எண் ஏழு ஏற்றப்பட்டிருக்கிறது. யார் கண்டது, போதை விவகாரம் இங்கும் விமரிசையாக நடந்திருந்து விரைவிலேயே எச்சரிக்கை எண் ஏற்றும் கொடி கம்பமே காணாமால் போகும் ரேஞ்சிற்கு சுறாவளி, சுனாமி தாக்கினாலும் சொல்வதற்கில்லை. ஏற்கனவே நசநசவென்று வதந்தி மழை பிசுபிசுவென்று பெய்யத் துவங்கியிருக்கிறது. என்ன ஆகப்போகிறதோ. ஈஸ்வரோ ரஷது!

இந்த லட்சணத்தில் இந்தி திரையுலகைச் சேர்ந்த சில பெரும்புள்ளிகள் சில ஆங்கில டீவி செய்தி சேனல்கள் மீது வழக்கு போட்டிருக்கிறார்கள். ஏதோ பத்து பதினைந்து பேர் இழுத்த புகைக்கு மொத்த இந்தி துறைக்கும் நெருப்பு வைக்கலாமா, தகாத வார்த்தைகளில் திட்டலாமா என்று அவர்களுக்கு அசாத்திய கோபம். வாஸ்தவம் தான். பாதி பேர் செய்தாலும் மீதி பேரையும் சேர்த்து சொல்வது தப்புத் தான். இதே சினிமா துறையை சேர்ந்த சிலர் சகட்டு மேனிக்கு போலீஸ்காரர்கள், டாக்டர்கள், வக்கீல்கள், தொழிலதிபர்கள் அனைவரும் அயோக்கியர்கள் என்பது போல் சித்தரித்து படம் எடுக்கும் போது இந்த அறிவு அவர்களுக்கு லவசேசம் எட்டியிருக்கலாம். தனக்கென்று வந்தால் தான் தெரிகிறது வலியும் வேதனையும்.

அவர்கள் போட்ட கேஸ் பூட்டா கேஸ் ஆகுமா என்று எனக்கு தெரியாது, ஆனால் இந்த கூத்தைப் பார்க்கும் போது பழைய பழமொழி ஒன்று நினைவிற்கு வருகிறது: ‘புருஷன் அடிச்சது பரவாயில்லையாம், பக்கத்து வீட்டுக்காரி சிரிச்சது வலிச்சுதாம்’!

சினிமா துறை எப்படியோ போகட்டும். பிரச்சனை அதுவல்ல. அட்லீஸ்ட் இந்த கட்டுரைக்கு. என் கவலை சினிமாகாரர்களின் பிரபலத்துவத்தை மூலதனமாக்கி அவர்களுக்கு கோடிக்கணக்கில் பணத்தை கொட்டி தங்கள் ப்ராண்டுகளை விளம்பரம் செய்யும் மார்க்கெட்டர்களின் கதியை நினைத்து. அவர்களை பார்த்தால் எனக்கு ஒரு பக்கம் கோபம் வருகிறது, இன்னொரு பக்கம் பாவமாகவும் இருக்கிறது.

விற்கும் பொருளை பிரபலமாக்கவேண்டும் என்று பிசினஸ்மேன் நினைப்பது நியாயமே. அதற்கு வழி பிரபலங்களை கொண்டு விளம்பரம் செய்வது என்று அவர்கள் நினைக்கும் போது தான் வில்லங்கம் வக்கனையாய் வீடேறி வந்து விளக்கேற்றுகிறது. பொருளை பிரபலமாக்கும் ஒரே வழி அதை ப்ராண்டாக்குவது தான் என்று எத்தனை சொன்னாலும் இவர்களுக்கு தெரிவதில்லை. எந்த பொருளின் க்ராண்ட் வெற்றிக்கும் வித்திடுவது அதை ப்ராண்டாய் மாற்றும்போது என்று கரடியாய் கத்தினாலும் கேட்பதில்லை.

ப்ராண்ட் என்றால் என்ன? வாடிக்கையாளர் தேவையை மற்றவைகளை விட பெட்டராய் பூர்த்தி செய்து வாடிக்கையாளர் மனதில் தனித்துவமாய் தெரியும் வித்தை. இதை செய்தால் எதற்கு வாடிக்கையாளரை கெஞ்சிக்கொண்டு. அவரே ப்ராண்ட் இருக்கும் இடம் தேடி வந்து க்யூவில் நின்று வாங்குவாரே. வெற்றிகரமான ப்ராண்டுகள் இதை தான் செய்தன. செய்கின்றன. செய்யவேண்டும்.

மற்றவர்கள் செய்வதையே வித்தியாசம் இல்லாமல் தானும் செய்து தனித்துவமே இல்லாமல் கூட்டத்தோடு கோவிந்தா போடுவதால் தான் பொருட்கள் கஸ்டமர் கண்ணில் படுவதில்லை. அவரை கவர விளம்பரம் செய்து அதுவும் பத்தாமல் சினிமா, விளையாட்டு பிரபலங்களுக்கு கோடி கோடியாய் கொட்ட வேண்டியிருக்கிறது. அப்படி செய்து தொலைத்தாலாவது ப்ராண்ட் பிரபலமாகிறதா என்றால் அதுவும் இல்லை. பிரபலம் தான் இன்னும் பிரபலமாகிறாரே ஒழிய விளம்பரப்படுத்தப்படும் பொருள் போட்ட இடத்திலேயே பெட்டிப் பாம்பாய் படுத்திருக்கிறது.

பல மார்க்கெட்டர்கள் நாட்டிலுள்ள பிரபலங்களை மேலும் பிரபலப்படுத்தியே தீருவேன், அவர்களுக்கு பணத்தை கொண்டு சென்று கொட்டுவேன் என்று கங்கனம் கட்டிக்கொண்டு அதை மகேசன் திருப்பணியாய் செய்துகொண்டிருக்கிறார்கள். செய்துவிட்டு போகட்டும். அதற்கு தங்கள் ப்ராண்டுகளை நேர்ந்து விட்டு அவைகளை நோகடிக்க வேண்டுமா என்பது தான் கேள்வி.

பத்தா குறைக்கு இன்று நடப்பது போல் பல பிரபலங்கள் திருத்தல யாத்திரை போல் போதை மாத்திரை போட்டுக்கொண்டு தேவ நித்திரையில் மூழ்கும்போது அவர்களை வைத்து விளம்பரம் செய்யும் ப்ராண்டுகளின் கதி என்னவாகும்? வேறென்ன, காசி யாத்திரை சென்று கர்மத்தை தொலைக்கவேண்டியது தான்!

ஏதோ ஒரு பிரபலம் போதை மருந்து போட்டால் ப்ராண்ட் என்னய்யா பண்ணும் என்று  பரிதாபமாய் கேட்பவர்கள் பணிவான கவனத்திற்கு. பிரபலத்தின் தன்மைகள் மற்றும் குணாதிசயங்கள் ப்ராண்டுக்கும் பரவலாய் பரவி அது பொலிவுடன் புவியாள வேண்டும் என்று தானே அவர்களை வைத்து விளம்பரம் செய்கிறார்கள். அந்த பிரபலம் பலான மேட்டரிலோ போதை மருந்து போட்டு மாட்டிக்கொண்டால் மட்டும் பார்ப்பவர் அதை மறந்து ப்ராண்டை மட்டும் பார்க்கவேண்டுமாக்கும். இது உங்களுக்கே கொஞ்சம் ஓவராய் தெரியவில்லை. ப்ராண்டின் பிரபலம் போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்கும் கோர்ட்டுக்கும் நடையாய் நடந்தால் அவரோடு சேர்ந்து ப்ராண்டும் அல்லவா நடையாய் நடந்து ஓடாய் தேயும்!

அதெல்லாம் கிடையாது, அப்படியெல்லாம் நடக்காது என்று இன்னும் வெள்ளந்தியாய் நினைத்துக்கொண்டிருந்தால் உங்கள் அறிவு கண்ணைத் திறந்து அதற்கு ஒரு மூக்கு கண்ணாடியும் மாட்டவேண்டியிருக்கிறது. அமெரிக்காவில் பல காலமாய் ‘னைக்கி’ ஷூ கால்ஃப் வீரர் ‘டைகர் உட்ஸ்’ஸை வைத்து விளம்பரம் செய்து வந்தது. ஒரு நாள் அவர் ‘செட் அப் மேட்டர்’ தெரிந்துபோய் அவர் மணைவி அவரை ரோடிலேயே துரத்த அந்த மேட்டர் ஊரெல்லாம் பரவி சந்தி சிரித்தது. இப்பேற்பட்ட ஆளை வைத்தா ஷூ விளம்பரம் எடுத்தாய், பிடி சாபம் என்று சுமார் ஒரு லட்சத்து ஐந்தாயிரம் கஸ்டமர்கள் நைக்கியை இனி சிந்தையாலும் தொடேன் என்று சத்தியம் செய்தனர். நைக்கிக்கு  ஒன்றே முக்கால் மில்லியன் டாலர் நஷ்டம். எல்லாம் எதனால்? னைக்கி கோடி கோடியாய் கொண்டு கொட்டிய டைகர் தன் பசிக்கு புல்லை தின்னப் போனதால்! 

இது இப்படி என்றால் அடிகர் திலகம் ‘ஜாக்கி சான்’ கதை வேறு மாதிரி. அவர் சினிமாவில் நடிக்காத நேரத்தில் பல நாடுகளில் விளம்பரங்களில் தோன்றி எலக்ட்ரிக் பைக், சாஃப்ட்வேர் என்று பல ப்ராண்டுகளை பிரபலப்படுத்துபவர். அவர் போறாத வேளை, அவர் விளம்பரப்படுத்திய பல ப்ராண்டுகளில் ப்ராப்ளம் தோன்றின. அவர் பிரபலப்படுத்திய ஷாம்பு ப்ராண்ட் புற்று நோய்  ஏற்படுத்தும் என்று ஒரு செய்தி பரவியது. அவர் ஒப்புதல் அளித்த ஆட்டோ ரிப்பேர் பள்ளி ஏமாற்று கேஸில் மாட்டிக்கொண்டது. அவர் நடித்த கம்ப்யூட்டர் கம்பெனி திவாலாகியது. இப்பொழுது அங்கெல்லாம் ஜாக்கி சான் பற்றி பேசும் போது ‘அவரு எல்லாரையும் அடிச்சு வெளுப்பாரு. அவர வச்சு விளம்பரம் செய்யற ப்ராண்டையும் சேர்த்து’ என்று கிண்டல் செய்கிறார்கள்!

இவ்வளவு ஏன், இந்தியாவில் சில வருடங்களுக்கு முன் ‘ஸ்னாப் டீல்’ என்னும் ஈகாமர்ஸ் கம்பெனி ‘அமீர் கானை’ வைத்து பல நாள் விளம்பரம் செய்தது. அந்த கம்பெனிக்கு சனி அமீர் கான் ரூபத்திலேயே வந்தது. இந்தியாவில் வாழவே பயமாயிருக்கிறது என்று ஒரு நாள் அறிக்கை விட நாடே கொந்தளித்தது. ’உன்னை வளர்த்த இந்நாட்டில் உனக்கு வாழ முடியலன்னா பாகிஸ்தான் போயேன்’ என்று ஆயிரக்கணக்கானவர்கள் கோபத்தை காட்டும் வகையில் தங்கள் செல்ஃபோனிலிருந்து ‘ஸ்னாப் டீல்’ ஆப்பை டிலீட் செய்ய அந்த ப்ராண்ட் ‘அய்யா சாமி, எங்களுக்கு அமீருக்கும் இனி ஒட்டும் இல்லை உறவும் இல்லை என்று ஒதுங்கினாலும் விற்பனைச் சரிவை சரிசெய்யவே முடியவில்லை. ஸ்னாப் டீல் ஸ்னாப் டல்லானது!

இத்தனை நடந்தும் இதைப் பற்றி இந்துவில் கட்டுரைகள் எழுதப்பட்டும் நானாக பட்டுக்கொள்ளும் வரை திருந்தமாட்டேன் என்று பலர் இன்னும் பிரபலங்களிடம் பல கோடிகள் அழுது அவர்கள் போதை பாதையில் போய் ஊரே பார்த்து சிரிக்க தங்கள் ப்ராண்டும் பாழாவதைப் பார்த்துக்கொண்டு திக்குத் தெரியாமல் தவிக்கிறார்கள். தேவையா இந்த தலையெழுத்து!

இதை சொன்னால் ‘ஏகப்பட்ட ப்ராண்டுகள், எக்கச்சக்க விளம்பரங்கள் இருக்கும் போது என் ப்ராண்டை எப்படி எல்லார் கண்ணிலும் படவைப்பதாம்’ என்று எதிர் கேள்வி கேட்கிறார்கள் மார்க்கெட்டர்கள். பிரச்சனையே அது தானே. நீங்கள் பணம் கொடுத்து வாங்குவது பிரபலத்தின் முகமும் உங்கள் ப்ராண்டிற்கான ஒப்புதலும் மட்டும் இல்லையே. கூடவே இலவச இணைப்பாக அவருடைய தகாத செயல்கள், இமாலய தவறுகள், வரலாறு காணாத ஸ்காண்டல்கள், தெரியாத விஷயங்களை கூட தெரிந்தது போல் உதிர்க்கும் உளறல்கள் எல்லாவற்றையும் அல்லவா சேர்த்து வாங்குகிறார்கள். பிரபலங்கள் பிரச்சனையிலும் ப்ராப்ளமிலும் சிக்கும் போது அவர்களோடு சேர்ந்து ப்ராண்டும் தெருவிற்கு வருகிறது. அதோடு கம்பெனிக்கும் கெட்ட பெயர் வந்து சேர்கிறது. இப்படியா கேட்டு வாங்கி தூக்கு மாட்டிக்கொள்வது!

ஒருவன் குற்றவாளி என்று நிரூபிக்கப்படும் வரை அவன் நிரபராதி என்பது சட்டம். ஆனால் மக்கள், மீடியா, சோஷியல் மீடியா உலகில் குற்றம் சாட்டப்பட்டாலே அவன் குற்றவாளி என்று தீர்ப்பு வழங்கப்படுகிறதே. பிரபலத்தை தூக்கி நிறுத்திய அதே கும்பல் அவரை தூக்கியெறியவும் தயாராக இருக்கிறதே. பிரபலம் பிரபலவீனம் ஆகிறாரே. சனிப் பிணம் தனிப்போகாது என்பது போல் கூடவே ப்ராண்டும் பாதாளம் பயனிக்கிறதே.

ப்ராண்டை பிரபலமாக்கும் வழி அதை பிரபலங்கள் தயவில் விட்டு ‘ஆனது ஆகட்டும்’ என்று இருப்பதல்ல. வாடிக்கையாளர் தேவையை புரிந்து அதை மற்றவர்களை விட பெட்டராய் பூர்த்தி செய்து ப்ராண்டில் புதுமைகளை புகுத்திக்கொண்டே இருந்து அவர்களுக்கு எப்பொழுதும் ரெலவெண்ட்டாய் இருப்பது தான். அப்படி செய்தால் எந்த ப்ராண்டும் பிரபலங்கள் இல்லாமலேயே பிரபலமாகும். வேலியில் போகும் ஓனானை வேட்டியில் விட வேண்டியிருக்காது!

கொஞ்ச நாளாகாவே தினம் வாக்கிங் செல்கிறேன். டாக்டர் சொல்லி அல்ல. வாக்கிங் சென்றால் ஆரோக்கியமாகி எங்கு இவன் நம்மிடம் வராமல் இருப்பானோ என்று அவர் சொல்லவில்லை. பாழாய் போன பீச் பக்கத்தில் குடியிருக்கிறேன். தினம் எங்கு, ஏன் போகிறோம் என்று தெரியாமல் அதை தெரிந்துகொள்ள நடப்பது போல் குறுக்கும் நெடுக்குமாக பலர் வாக்கிங் செல்வதைப் பார்த்தேன். மனதில் குற்ற உணர்ச்சி. ‘பீச் பக்கத்தில இருந்துட்டு வாங்கிங் போறதில்லையா’ என்று பலர் துக்கம் விசாரித்தனர். போறாததற்கு என் மணைவி நான் கிச்சன் சென்றாலே ‘நகருங்க, எது ஃப்ரிஜ்ஜின்னே தெரியல’ என்று வளர்ந்து வரும் என் தொப்பையை குத்திக்காட்டினாள். பொறுத்தது போதும் என்று ஒரு நாள் ஷூ, சாக்ஸ் எல்லாம் வாங்கி நடக்கத் துவங்கினேன். ஸ்கூல் படிக்கும் போது பி.டி பீரியட், ஸ்போர்ட்ஸ் டே அன்று போட்டது. புதுசா இருந்தாலும் மூன்று மாத வாக்கிங்கில் இப்பொழுது பழகிவிட்டது.

என் உடம்பு இளைத்ததா தெரியவில்லை. ஆனால் தள்ளு வண்டி, ஜூஸ் கடை என்று தினம் ஒன்று முளைத்து பீச் இளைத்துவிட்டது. நடக்க ஆரம்பித்த புதிதில் மற்றவர் மூஞ்சியை பார்க்க  வெட்கமாக இருந்தது. ’இவனெல்லாம் ஏன் வரான்’ என்பது போல் என்னை கடந்து சென்றார்கள். காலச் சுழற்சியில் இப்பொழுது சீனியர் போல் உணர்வதால் ஜாலியாக மற்றவர் முகம் பார்த்து நடக்கிறேன். சிலரோடு ’குட்மார்னிங் சார்’ என்று ஆரம்பித்த நட்பு கிரிக்கெட் மாட்ச், அரசியல் என்று டிஸ்கஸ் செய்தவாரே நடக்குமளவிற்கு வளர்ந்திருக்கிறது. இப்படி சொல்வதால் ஃப்ரெண்ட் ஆகிவிட்டார்கள் என்று அர்த்தமல்ல. பலர் பெயர் கூட எனக்குத் தெரியாது. கேட்கவில்லை. அவ்வளவு தான். எல்லாருமே ‘சார்’ தான். இதில் ஒரு சௌகரியம. யார் பெயரும் மறக்காது!

அன்றும் அப்படித் தான். பாங்கில் வேலை செய்யும் ‘சார்’ புது ஷூ அணிந்து வந்தார். முதலில் நாங்கள் கவனிக்கவில்லை. என்றும் இல்லாத திருநாளாய் அன்று காலை ஆட்டிக்கொண்டே நடந்தார். ஒழுங்காய் இருந்த லேஸை அடிக்கடி கழட்டி கட்டினார். பாவமாய் இருந்தது. கேட்டே விட்டேன். ‘புது ஷூவா?’

‘ஆமா சார்’. சாதித்த சந்தோஷம் அவர் முகத்தில்.

எங்களோடு வந்த செண்டரல் கவர்மெண்ட் சார் அவரிடம் ‘என்ன பிங்க் கலர்ல இருக்கு. பொம்பளைங்க ஷூவா’ என்றார்.

‘இல்லையே, ஆன்லைன்ல தான் வாங்கினேன்’ என்றார் பாங்க்.

இதன் அனர்த்தம் யாருக்கும் புரிந்ததாய் தெரியவில்லை. எனக்கு பழகிவிட்டது. செண்ட்ரல் கவர்ன்மெண்ட் தொடர்ந்தார். ‘எல்லாரும் எல்லாத்தையும் ஆன்லைன்ல வாங்கிட்டா கடையெல்லாம் இழுத்து மூடனுமோ’.

பிசினஸ் டாபிக்ஸ் என்றால் என்னை பார்ப்பார்கள் என்பதால் அக்கேள்வி என்னிடம் கேட்கப்பட்டதாய் உணர்ந்து ‘ஆன்லைன் வளர்ச்சிய தடுக்க முடியாது சார்.’

‘கடைகாரங்க பாவம் என்ன சார் பண்ணுவாங்க’?

‘ரிக்‌ஷாகாரங்களுக்கு பாவப்பட்டிருந்தா ’ஓலா’ல உட்கார மாட்டோமே. டெய்லருக்கு வருத்தப்பட்டிருந்தா ‘பீட்டர் இங்லாண்ட்’ போட மாட்டோமே. டெக்னாலஜிய யூஸ் பண்ணி சௌகரியத்த தேடறது தானே சார் வாழ்க்கை’ என்றேன்.

‘இந்த அரசாங்கம் ஏதாவது பண்ணி ஆன்லைன் கொட்டத்த அடக்கனும்’ என்றார் ஆர்கிடெக்ட். அவர் மைத்துனர் ஃபார்மசி வைத்திருக்கும் வருத்தம் போலும்.

‘அரசாங்கம் இண்டர்னெட் கனெக்‌ஷன் எல்லாத்தையும் கழட்டி எறிஞ்சி எல்லாரோட செல்ஃபோனையும் பிடுங்கிக்கிட்டா ஆன்லைன் கொட்டத்த அடக்கலாம்’ என்றேன்.

’என்னால தான் முடியல, பாழாய் போன கவர்மெண்ட் பண்ணா தேவலை. டெய்லி என் பொண்டாட்டி செல்ஃபோன்ல எதையாவது பார்த்து ஆர்டர் பண்ணி தொலைக்கறா. வாராவாரம் ஆன்லைன் கம்பெனிக்கு கப்பம் கட்றேன். நடந்து இளைக்கிறேனோ இல்லையோ ஆன்லைன்ல பணம் செலவழிச்சே இளைச்சுட்டேன்’.

‘உங்களுக்காவது பொண்டாட்டி தான். என் வீட்டுல பொண்டாட்டிலேருந்து பசங்க வரைக்கும் சப்ஜாடா ஆன்லைன்ல ஆர்டர் பண்ணிறாங்க. அமேசான் ஓனரே என்னை கூப்ட்டு தாங்க்ஸ் சொல்றாருன்னா பாருங்க’ என்றார் கெமிகல்ஸ் கம்பெனி ஓனர்.

ரொம்ப அவதிப்பட்டிருக்கிறார்கள் என்பது அவர்கள் பேச்சில் தெரிந்தது. ஆறுதல் கூறுவோமே என்று ‘பெண்டாட்டி, பிள்ளைகள் ஆன்லைன்ல ஆர்டர் பண்ணறதுக்கே கவலைப்படறீங்களே. இங்கிலாந்துல வீட்டில வளர்ர கிளி யாரும் இல்லாத போது சூப்பர்மார்க்கெட்டுக்கு ஃபோன் பண்ணி தனக்கு ரொம்ப பிடிச்ச தர்பூஸ், திராட்சை, ப்ராக்கலி, ஐஸ் க்ரீம் ஆர்டர் பண்ணி விளையாட காத்தாடியும் பத்தாததுக்கு பல்பும் ஆர்டர் பண்ணியிருக்கு’ என்றேன்.

’அட’, ‘அப்படியா’ என்று குரல்கள் கேட்டது. அவர்கள் பாரம் சற்று குறைந்தது. நாம் தான் குடும்பத்தால் ஆன்லைன் அவதிப்படுகிறோம் என்று பார்த்தால் மற்றவர்கள் இதை விட மோசமான நிலையில் இருப்பது மனதிற்கு ஒரு ஆறுதலாய் இருந்திருக்கும் அவர்களுக்கு. வீட்டில் கரண்ட் போகும் போது அக்கம்பக்கம் பார்த்து அங்கும் கரண்ட் இல்லை என்று நம் மனதை திடப்படுத்திக்கொள்வது போல!

’நிஜமாவா சார்’ என்றார் கெமிகல்ஸ் ஓனர்.

‘கிளி மேல சத்தியமா சார். ஆப்பரிக்க க்ரே வகை கிளி. மனுஷங்க மாதிரி பேசும். முதல்ல எதோ சரணாலயத்தில இருந்திருக்கு. ஆனா பாருங்க, அங்க வர டூரிஸ்டை அசிங்கமா வய்யுமாம். இதனால கூட்டம் குறையுதுன்னு அங்க வேலை செய்யற மேரியன்னு ஒருத்தர் அத தன் வீட்டுக்கு அழைச்சுட்டு வந்து ரோக்கோன்னு பெயர் வெச்சு வளர்க்கரார். வளர்த்த கிளி பாருங்க, ஆன்லைன் மார்ல பாயுது’.

‘நல்ல வேளை, என் பொண்டாட்டி நாய் தான் வளர்க்கறா’ என்றார் இஞ்சினியர்.

’ஆன்லைன் கம்பெனி எப்படி இப்படி குறஞ்ச விலைல விக்க முடியுது’ என்றார் பாங்க்.

‘அது என்ன கன்றாவியோ தெரியல சார். வென்சர் ஃபண்ட் பஞ்சர் ஃபண்டெல்லாம் ஆன்லைன் கம்பெனிகள்ல பணத்தை போய் கொட்றாங்க. என்ன எழவு நேர்த்தி கடனோ தெரியல’ என்றேன்.

‘பைஜூன்னு ஆன்லைன் கம்பெனிக்கு 540 மில்லியன் டாலர் தந்திருக்காங்க’ என்றார் ட்யூஷன் செண்டர் நடத்தும் டீச்சர். ‘ஆன்லைன்ல பாடம் சொல்லி தர கம்பெனி’ என்று நிறுத்தி ‘நானும் தான் ட்யூஷன் எடுக்கறேன். எனக்கு பசங்களே சரியா வரதில்ல. இந்த கம்பெனிக்கு மட்டும் எப்படி சார் இத்தனை பணம் வருது’ என்றார்.

‘அவங்க கோடிக்கணக்கில பணம் தத்து ஷாரூக் கான் வச்சு விளம்பரம் செஞ்சாங்க. அதில மயங்கி பணம் தந்திருப்பாங்க. நீங்களும் அப்படி பண்ணிப் பாருங்களேன். உங்களுக்கும் ஒரு இளிச்சவாயன் கிடைக்காமலா போவான்’ என்றேன்.

’எங்கிட்ட அவ்வளவு பணமில்லையே’.

‘ஷாரூக் கான் இல்லன்னா என்ன, உங்க சக்திக்கு ஏத்த மாதிரி மன்சூர் அலி கான் வச்சு விளம்பரம் பண்ணுங்க’. அவரை உற்சாகப்படுத்தத் தான் கூறினேன். ஆனால் அவர் ஏனோ முகத்தை திருப்பிக்கொண்டார்.

’ஆன்லைன்ல நிறைய ஃப்ராடு நடக்குதாம் சார்’ என்று ஆரம்பித்தார் சென்டர்ல் கவர்மெண்ட். ‘சாப்பாடு டெலிவரி பண்ற கம்பெனிகாரர் ஒருத்தர் ஆர்டர் பண்ண சாப்பாட்ட பாதி சாப்டுருக்கார். நல்லா இல்லை போலிருக்கு. மீதிய மட்டும் டெலிவரி பண்ணியிருக்கார்’ என்றார்.

‘விடுங்க சார், அரசியல்வாதிங்க நம்ம வரிப்பணத்தை சாப்டு மீதிய தானே நாட்டுக்கு செலவழிக்கறாங்க. இந்த டெலிவரி பாய் செஞ்சது பெரிய தப்பில்ல’ என்றார் பாங்க்.

தப்பை சப்பு கட்டி அதன் தீவிரத்தை குறைத்து நாளடைவில் அதை தப்பே இல்லை என்று சித்தரிக்கும் இந்திய பண்பை நினைத்தேன். அமரர் சுஜாதா எழுதிய வரிகள் நினைவிற்கு வந்தது. ‘தப்பு என்ன பனியன் சைஸா, ஸ்மால், மீடியம், லார்ஜ் என்று பார்த்து மன்னிக்க’.

அந்நேரம் எதிரில் வந்த இளைஞனை செண்ட்ரல் கவர்ன்மெண்ட் நிறுத்தினார். ’வாப்பா உனக்கு மேரேஜ் ஃபிக்ஸ் ஆயிருக்காமே’ என்றார். குரலில் ஒரு எகத்தாளம். அக்கம்பக்கமும் கரண்ட் போகும் திருப்தி!

‘ஆமா சார், மேட்ரிமோனியல் சைட்ல அப்பா ரிஜிஸ்டர் பண்ணியிருந்தார். அதுல ஒரு பெண்ணை செலக்ட் செஞ்சு ஜாதகம் எல்லாம் பார்த்தார். பொருந்தியிருக்கு. நான் பொண்ண பாக்கல, ஆனா ஃபோட்டோ பாத்து ஓகே சொல்லிட்டேன்’ என்றான்.

இந்த செண்ட்ரல் கவர்ன்மெண்ட் வாயை வைத்துக்கொண்டு சும்மா இருந்திருக்கலாம். ‘பாத்துப்பா, இப்ப தான் பேசிட்டிருந்தோம். ஒரு சாப்பாடு டெலிவரி கம்பெனிக்காரர்’ என்று துவங்கி ’நீயோ ஆன்லைன்ல ஆர்டர் பண்ணியிருக்கேன்னு சொல்ற’ என்று தொடர, நான் நைஸாக அங்கிருந்து கிளம்பி வந்துவிட்டேன்.

அனேகமாய் இந்நேரம் செண்ட்ரல் கவர்ன்மெண்ட் கவிழ்ந்திருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்!

போர் அடிக்கிறது. ஒரு இருபது வருடங்கள் பின்னோக்கி சென்று பார்த்துவிட்டு வரலாம் என்று இருக்கிறேன். சும்மா இருந்தால் வாங்களேன்.

ரைட், 1994க்கு வந்திருக்கிறோம். ரோட்டில் கூட்டம், கார்கள், இரைச்சல், ட்ராஃபிக் இல்லை. எஸ்யூவீ கார்கள், லேப்டாப், இன்டர்னெட், செல்ஃபோன், காஃபி ஷாப், மல்டிப்ளெக்ஸ், டிடீஹெச், டியோடர்ண்ட், ஹைடெஃப்பனிஷன் டீவி, எதுவும் இல்லை. இத்தனை ஏன், ‘தி இந்து’ கூட தமிழில் இல்லை!

இவை இல்லாத வாழ்க்கை ’ஜோரா இல்லை போரா’ என்கிற விவாதத்தை பட்டிமன்ற டாபிக்காய் பாப்பையாவிடம் விட்டுவிடுவோம். நான் சொல்ல வந்தது வேறு. அன்றில்லாத புதிய பொருள் வகைகள், தொழில்கள், ப்ராண்டுகள் பிறந்திருக்கின்றன. வெற்றி பெற்றிருக்கின்றன. தொழில் வளர்ச்சி பெற, வெற்றி அடைய புதிய ஐடியாக்கள், பொருள் வகைகள் அதில் புதிய ப்ராண்டுகள் தேவை என்கிறார்கள் ‘சேன் கிம் மற்றும் ரென்னி மொவ்பர்ன்’ என்னும் நிர்வாகவியல் பேராசிரியர்கள். இவர்கள் இருவரும் கடந்த 100 வருட டேட்டாவை கொண்டு 30 பொருள் வகைககளையும் புதியதாய் பிறந்த 150 தொழில்களையும் ஆராய்ந்தனர். தங்கள் ஆராய்ச்சி முடிவுகளையும் படிப்பினைகளையும் ‘ப்ளூ ஓஷன் ஸ்ட்ரேடஜி’ (Blue Ocean Strategy) என்கிற புத்தகமாக வெளியிட்டனர்.

பிசினஸ் உலகத்தையும் அதிலுள்ள பொருள் வகைகளையும் ’சிவப்பு கடல்’, ‘நீலக் கடல்’ என்று இரண்டாகப் பிரிக்கலாம் என்கிறார்கள். சிவப்பு கடல் என்பது வெகுகாலமாக இருக்கும் பொருள் வகைகள். இதில் தான் காலகாலமாக ப்ராண்டுகள் ஒன்றை ஒன்று அடித்து, கடித்து வளர முயற்சிக்கின்றன. அந்த சண்டை பத்தாது என்று அதில் புதிய ப்ராண்டுகளும் சேர்ந்து போட்டி உக்கரமடைந்து வெட்டுக்குத்து, வீச்சரிவாள் வரை போய் ரத்த ஆறு பெருக்கெடுத்து ஓடுவதால் இந்த பொருள் வகைகளை சிவப்புக் கடல் என்றழைக்கலாம் என்கிறார்கள்.

நீலக் கடல் என்பது இதுவரை இல்லாத பொருள் வகைகள். இனிமேல் பிறக்க வேண்டிய ஐடியாக்கள். இங்கு போட்டியில்லை. சண்டையில்லை. ரத்த ஆறு ஓடுவதில்லை. அழகான, அமைதியான நீலக் கடல்கள் இவை. இது போன்ற புதிய பொருள் வகையை உருவாக்கி அதில் ப்ராண்டை அறிமுகப்படுத்தும் கம்பெனிகள் வெற்றி பெறுகின்றன. போட்டியில்லாத இந்த நீலக் கடல் அந்த ப்ராண்டிற்கே சொந்தமாகிவிடுகிறது என்கிறார்கள்.

சோப், டியட்யோடரண்ட், சமையல் எண்ணெய், ஜவுளிக்கடைகள், பல்புகள், கார்கள், பைக்குகள், மினரல் வாட்டர் என்று பல பொருள் வகைகள் சிவப்புக் கடல்களே. இந்த பொருள் வகைகளில் நுழைவது சிரமம். மற்றவர்களிடமிருந்து வித்தியாசப்படுத்திக் காட்டுவது அதை விட சிரமம். அதோடு ஏகப்பட்ட விற்பனை செலவுகள், விளம்பர செலவுகள். பத்தாதற்கு போட்டியாளர்களின் ‘இலவசம்’, ‘ஆடித் தள்ளுபடி’, ‘ஆஃப்பர்’ போன்ற கழுத்தறுப்பு வேறு. நித்ய கண்டம், பூரண ஆயுசுக்கு உத்திரவாதமில்லாத சிவப்பு கடலில் சிக்கி, செருப்படி பட்டு, சந்தி சிரித்து, சீரழியாமல் இருப்பதற்க்குள் போதும் போதும் என்றாகிவிடும். இதில் எங்கிருந்து வளர்வது? எப்படி முன்னேறுவது?

புதிய தொழில் துவங்க எதற்கு சிவப்பு கடலுக்குள் நுழையவேண்டும்? கேட்டு வாங்கி எதற்கு தூக்கு மாட்டிக்கொள்ள வேண்டும்? சிவப்பு கடல்களில் குதித்து, குளித்து, கரையேற முடியுமா? இந்த பொருள் வகையிலுள்ள மற்ற ப்ராண்டுகள் கடித்துக் குதறி, கும்மி அடித்து, குமுறி விடாதா?

சரி, நீலக் கடலை எங்கு தேடுவது? அது ஒன்றும் ஐந்து கண்டங்களைத் தாண்டி, ஆறாவது மலைக்கு அப்பால், ஏழாவது குகைக்குள் இருக்கும் மேட்டர் இல்லை. அது உங்கள் அருகிலேயே இருக்கிறது. நீங்கள் போட்டி போடும் பொருள் வகையிலேயே ஒளிந்திருக்கிறது. அதை கண்டுகொள்ளும் திறமை உங்களுக்கு இருந்தால் போதும்.

ஷாம்பு மார்க்கெட் ஒரு சிவப்பு கடல். அதில் ஏகத்துக்கு போட்டி. ஆனால் அதனுள் போட்டியில்லாத ‘பொடுகு ஷாம்பு’ என்னும் நீலக் கடல் இருப்பதை கவனித்து அதில் ‘ஹெட் அண்ட் ஷோல்டர்ஸ்’ என்னும் ப்ராண்டை அறிமுகப்படுத்தி  அதில் நம்பர் ஒன்னாய் திகழும் ‘பிஅண்டுஜி’ செய்த சாமர்த்தியம் உங்களுக்கு வேண்டும்.

சோப்பு மார்க்கெட் ஒரு சிவப்புக் கடல். அதில் ப்ராண்டுகள் போட்டியில் சிக்கித் தவிக்க அதில் போட்டியில்லாத ’ஹெர்பல் சோப்’ என்னும் நீலக் கடலை கவனித்து அதில் ‘ஹமாம்’மை அறிமுகப்படுத்தி அமர்களப்படுத்தி வரும் ‘இந்துஸ்தான் யூனிலீவரின்’ சாதுர்யம் உங்களுக்கு வேண்டும்.

சில கம்பெனிகள் மட்டுமே இது போல் மாற்றி யோசித்து நீலக் கடல்கள இனங்கண்டு புதிய பொருள் வகைகளை உருவாக்கி அதில் ப்ராண்டுகளை அறிமுகப்படுத்தி வெற்றி பெறுகின்றன என்கிறார்கள் சேன்னும் ரென்னியும். அப்படி மாற்றி யோசித்து வடிவமைக்கும் உத்தியை ‘ப்ளூ ஓஷன் ஸ்ட்ரேடஜி’ என்கிறார்கள். விற்பனையை அதிகரித்து லாபத்தை கூட்ட சிறந்த வழி போட்டி நிறைந்த சிவப்புக் கடலை விடுத்து போட்டி இல்லாத நீலக் கடலை கண்டுபிடிப்பது தான் என்கிறார்கள்.

சிவப்புக் கடலில் பத்தோடு பதினொன்றாக பரிதவிக்கவேண்டும். நீலக் கடலில் போட்டியில்லாமல் பட்டா போடமுடியும். சிவப்புக் கடலில் போட்டியாளர்களோடு சதா போரிடவேண்டும். நீலக் கடலில் போட்டியாளரே இல்லாததால் போரிடாமலே வெல்ல முடியும். சிவப்புக் கடலில்  டிமாண்டைக் கூட்ட மெனக்கெட வேண்டும். நீலக் கடலில் புதிய டிமாண்டை உருவாக்கினால் போதும்.

அதற்காக நீலக் கடலின் வெற்றி நிரந்தரம் என்று நினைக்காதீர்கள். நீலக் கடலின் அழகில் மயங்கி பலர் நுழைய முயல்வார்கள். முதலில் நுழைந்த ப்ராண்டுகள் தங்களை மேம்படுத்திக் கொண்டே இருந்து நீலக் கடலை முழுவதுமாய் ஆக்கிரமித்து அடுத்தவனை அண்டவிடாமல் செய்வது அதிமுக்கியம்.

புதிய தொழிற்நுட்பம் இருந்தால் நீலக் கடல்களை உருவாக்குவது எளிதாகும். போட்டி பிடியில் சிக்கி இருந்த செல்ஃபோன் என்னும் சிவப்புக் கடலை ஒரங்கட்டி டச் ஸ்க்ரீன் என்னும் புதிய தொழிற்நுட்பத்தால் வெற்றி பெற்றது ‘ஐஃபோன்’.

புதிய தொழிற்நுட்பம் இல்லாமலும் நீலக் கடலை கண்டுபிடிக்க முடியும். டூத்பேஸ்ட் மார்க்கெட்டில் பல ப்ராண்டுகள் பல் இளித்துக்கொண்டிருக்க அதில் ஜெல் என்னும் பொருள் வகையை உருவாக்கி அந்த நீலக் கடலில் ’க்ளோஸ் அப்’ வெற்றி பெற்றது.

பல சமயங்களில் நீலக் கடல்கள் சிவப்புக் கடல் அருகிலோ, அதற்குள்ளேயே கூட அமைந்துவிடும். சிவப்பழகு க்ரீம் மார்க்கெட் பல ப்ராண்டுகள் போட்டிப் போடும் சிவப்புக் கடல். எல்லா ப்ராண்டுகளும் பெண்களை மட்டுமே குறிவைக்கிறதே என்று மாற்றி யோசித்து ’ஃபேர் அண்டு ஹேண்ட்சம்’ என்று ஆண்களுக்கான சிவப்பழகு க்ரிமை அறிமுகப்படுத்தி சிவப்புக் கடல் உள்ளேயே ஒரு நீலக் கடலை உருவாக்கி வெற்றி பெற்றது ‘இமாமி’.

இரண்டு சிவப்புக் கடல்களை கலந்து நீலக் கடலை உருவாக்கவும் முடியும். சிலர் தலைக்கு சீயக்காய் உபயோகிப்பதையும் சிலர் ஷாம்பு உபயோகிப்பதையும் பார்த்தது ‘கவின்கேர்’. சீயக்காய் மார்கெட்டிலும் ஷாம்பு மார்க்கெட்டிலும் ஏகப்பட்ட ப்ராண்டுகள். இந்த சிவப்பு கடல்களுக்குள் எதற்கு நுழைவது என்று ’சீயக்காயின் குணநலன்களையும் ஷாம்புவின் சௌகரியத்தையும் கலந்து ’சீயக்காய் ஷாம்பு’ என்னும் புதிய பொருள் வகையை உருவாக்கி அந்த நீலக் கடலில் ’மீரா’ என்கிற ப்ராண்டை அறிமுகப்படுத்தி பெரும் வெற்றிப் பெற்றது.

சிவப்புக் கடலில் சிக்கி சங்கடப்படுவதை விட நீலக் கடலை எப்படி உருவாக்குவது, அதில் புதிய ப்ராண்டுகளை எப்படி அறிமுகப்படுத்துவது என்று சிந்தியுங்கள். நீலக் கடலை உருவாக்கி வெற்றி பெற்றிருக்கும் ‘டிஷ் டீவி’, ’ஸ்கூட்டி’, ‘எகனாமிக் டைம்ஸ்’, ‘சன் டீவி’ போன்ற ப்ராண்டுகளை பார்த்துக் கற்றுக்கொள்ளுங்கள்.

ஹலோ, இன்னமும் 1994லேயே இருந்தால் எப்படி? 2020க்கு வாருங்கள். கேன் அளவு தண்ணீரை விட்டு சேன் சொன்ன நீலக் கடலைத் தேடுங்கள். மென்னி முறிக்கும் மார்க்கெட்டை விட்டு ரென்னி சொன்ன நீலக் கடலை உருவாக்குங்கள். ஆளே இல்லாத கடை தான். அதனால் என்ன, இங்கு டீ ஆத்துங்கள்!

இந்தக் நீலக் கடலில் ஆள் கிடையாது. அரவம் கிடையாது. போட்டி கிடையாது. போர் கிடையாது. அதனால் வளர்ச்சி கிடைக்கும். வெற்றி கிடைக்கும். இங்கு தொடுவானம் கூட தொடும் தூரம் தான். கடல் ஆழம் கூட கால் கட்டை விரல் வரை தான். நீலக் கடல் உங்கள் நீச்சல் குளமாகும். அப்புறம் என்ன, அதில் ஜலக்கிரீடை தான். ஜாலி தான்!

’இந்த நீதிமன்றம் பல விசித்திரமான வழக்குகளை சந்தித்திருக்கிறது’ என்ற பராசக்தி வசனம் போல் தொழில் உலகம் பல விசித்திரமான விஷயங்களை சந்தித்திருக்கிறது. எல்லா தொழில்களையும் அரசாங்கம் தான் நடத்தித் தொலைக்கவேண்டும் என்ற காலம் மாறி வெளிநாட்டு கம்பெனிகள் கூட இங்கு தாராளமாய் கடை திறக்கலாம் என்பது வரை, தொழில் துவங்க ஒன்பதாயிரம் சட்டதிட்டங்கள் இருந்த கெடுபிடி முதல் ‘சிங்கிள் விண்டோ க்ளியரன்ஸ்’ வசதி தருகிறோம் என்று மாநில அரசாங்கங்களின் அழைப்பு வரை நம் நாட்டு தொழிலில் தான் எத்தனை மாற்றங்கள்.

அனைத்தையும் மீறி ஒரு விஷயம் மாறாதிருக்கிறது என்றால் அது நம் நாட்டில் நிலவி வரும் ’குடும்ப தொழில்’ கோட்பாடு தான். அப்பா திறந்த கடையை இன்று அவரோடு  சேர்ந்து மகன் நடத்த மூன்றாம் தலைமுறை பேரன் எம்.பி.எ படித்து ஃபாஸாகி வந்த கையோடு அவனுக்கும் கல்லா அருகில் புது சேர் போடப்பட்டுவிட்டது.

இது ஏதோ தமிழ் கூற் நல்லுலகத்தில் மட்டும் நடந்தேறும் கதையல்ல. நாடெங்கும் இதே குடும்ப கதை தான். இந்தியாவில் உள்ள டாப் இருபது தொழில் குழுமங்களில் பதினைந்து இது போன்ற குடும்ப தொழில்களே என்று புள்ளி விவரம் கூறுகிறது. இந்த நாட்டிலுள்ள தொழில்களில் 80% தொழில்களை குடும்பங்கள் தான் நடத்துகின்றன என்கிறது இன்னொரு ரிப்போர்ட். பலசரக்கு கடை முதல் பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் வரை பெரும்பாலான தொழில்களை குடும்பங்களே நிர்வாகம் செய்கின்றன.

இது தவறில்லை. விதை விதைத்தவன் விவசாயம் செய்யலாம் தான். ஆனால், இன்று பல குடும்பங்கள் அடித்துக்கொண்டும், அறுத்துக்கொண்டும் கோர்ட், கொலைவெறி என்று திரிவதால் தான் பிரச்சனை உருவாகிறது. அவர்கள் குடும்பங்களில் மட்டுமல்ல. அவர்கள் நடத்தும் தொழிலிலும்.

அது என்னவோ தெரியல என்ன மாயமோ புரியல, பெரும்பாலும் குடும்ப தொழில்கள் மூன்றாவது தலைமுறை தாண்டுவதில்லை. அபிராமி அபிராமி என்று ஆராதிக்காமல் ’அடிடா அவனை’ என்று அடித்துக்கொள்ள ஆரம்பிக்கிறார்கள். ’பிர்லா’ குடும்பம் முதல் ‘பஜாஜ்’ குடும்பம் வரை இதே சோக கதை தான். அம்பானி குடும்பம் அனைவரையும் விட பெரியதல்லவா. அதனால் இரண்டாவது தலைமுறையிலேயே சட்டையைப் பிடித்துக்கொண்டு நின்றனர்!

குடும்பம் பிரிந்தால் உறவுகள் பிரியும். அது வீட்டுப் பிரச்சனை. அவ்வளவே. அதே குடும்பம் ஒரு கம்பெனியை நிர்வகிக்கும் போது வீட்டோடு தொழிலையும் பாதிக்கிறது. கம்பெனியில் பணிபுரிபவர் பிரச்சனையாகிறது. சமூகத்தின் பிரச்சனையாகிறது. நாட்டின் பிரச்சனையாகிறது.

அதற்காக எல்லா குடும்பங்களும் கழுத்து மென்னியை பிடித்துக்கொண்டு நிற்கும் ரகமல்ல. ஜெர்மனியைச் சேர்ந்த ’மெர்க்’ என்ற கம்பெனி 1668ல் குடும்பத் தொழிலாய் பிறந்து இன்று வரை ஜர்க் இல்லாமல் ஸ்மூத்தாய் பயனிக்கிறது. இந்தியாவில் கூட 1897ல் ஆரம்பித்த ’காட்ரேஜ்’ அவர்கள் பீரோவைப் போல் இன்றும் ஸ்ட்ராங்காகவே சௌக்கியமாக இருக்கிறது. நம்மூரைச் சேர்ந்த ’முருகப்பா க்ரூப்’ முருகன் அருளால் நூறு வருடங்களாக முன்னனியில் நின்று முன்னேறி வருகிறது.

இந்தியாவில் குடும்ப தொழில்கள் கண்டிப்பாய் தழைக்கும் என்று கூறும் சிலர் தொழில் வளர்ச்சிக்கு குடும்பங்களின் பங்களிப்பு அவசியமானது என்கின்றனர். தெரிந்த தொழிலை அடுத்த தலைமுறைக்கு கற்றுத் தந்து வழி நடத்திச் செல்லவும் பொருளும் பணமும் குறையாமல் தொழில் தழைக்கவும் குடும்பங்களின் பங்களிப்பு முக்கியமானது. அதுவும் பெரிய அளவு ஃபினான்ஷியல் வல்லமை பெறாத இந்தியா போன்ற வளரும் நாடுகளில் குடும்ப தொழில்களே பிரதானம் என்கின்றனர்.

இப்படி கூறுவதை எதிர்க்கும் கூட்டமும் உண்டு. மாறி வரும் உலகில், நாளொரு தொழிற்நுட்பமும் பொழுதொரு புதிய ப்ராண்டும் பிறக்கும் இன்றைய காம்பெடிடிவ் கால கட்டத்தில் குடும்பங்கள் கையில் பிசினஸ் என்பது எதன் கையிலோ தரப்பட்ட பூமாலை; பூட்டா கேஸ் என்று கூறுபவர்களும் இருக்கவே செய்கிறார்கள்.

இவர்கள் அடித்துக்கொண்டு கிடக்கட்டும். நீங்கள் குடும்ப தொழில் நடத்துகிறீர்களா? சண்டை சச்சரவு இல்லாமல் சாத்வீகமாய் கூட்டு வியாபாரம் செய்து சக்சஸை குடும்பத்தோடு சந்தோஷமாக கொண்டாடவேண்டும் என்று ஆசைப்படுபவரா? இதோ உங்களுக்கான சில டிப்ஸ். குடும்பத்தோடு சேர்ந்து படியுங்கள்!

பேசித் தீருங்கள். தீர்த்துவிட்டு பேசாதீர்கள்!

பேசித் தீர்க்க முடியாத பிரச்சனை ஏதுமில்லை. குடும்ப தொழிலை நிர்வகிப்பவர்கள் ஒன்றாக அமர்ந்து பேசினாலே பாதி பிரச்சனைகள் தோன்றாது. சின்ன மனஸ்தாபங்களை கூட முடிவெடுக்காமல் விடுவதில்லை என்று வைராக்கியத்துடன் கூடிப் பேசுங்கள். பேசும் போது உங்கள் அனைவரையும் முறைப்படுத்த பட்டிமன்ற நடுவர் போல் ஒரு ஆலோசகரை அமர்த்திக்கொண்டாலும் தப்பில்லை.

தமிழகமெங்கும் கடை திறந்து விரிந்து வெற்றிப் பெற்றிருக்கும் மதுரையைச் சேர்ந்த ‘தங்கமயில் ஜுவல்லரி’ கட்டுக்கோப்பான ஒரு குடும்பத் தொழிலாகவே இன்றும் திகழ்கிறது. சிறிய கடையாய் துவங்கிய சகோதரர்கள் வளர்ந்து விரிந்தாலும் இன்று வரை தங்கள் குடும்பங்களோடு சேர்ந்து மாதம் ஒரு முறை மனம் விட்டு அனைத்து விஷயங்களையும் பேசுகிறார்கள். பேசுவதென்றால், ஆபீஸ் போகும் வழியில் அரக்க பரக்க காபி உறிஞ்சிக்கொண்டே அவசரத்தில் பேசுவதல்ல. ஆர அமர அனைவரும் முறையாக அமர்ந்து ஆன்மீக மீட்டிங் போல் அமைதியாக பேசுகிறார்கள். பேசுவதோடு நில்லாமல் என்ன பேசப்பட்டது, என்ன முடிவுகள் எடுக்கப்பட்டன என்ற மீட்டிங் மினிட்ஸ் எடுத்து எழுத்து பூர்வமாக அனைவருக்கும் தருகிறார்கள்.

ஒளிவுமறைவு இல்லாத பேச்சு பரிவர்த்தனையே தங்கள் வெற்றி ரகசியம்  என்பதை உணர்ந்திருக்கிறார்கள். அதோடு குடும்பத்தின் பிணைப்பு தான் தங்கள் தொழிலின் அஸ்திவாரம் என உணர்ந்து செயல்படுகிறார்கள். அதானாலேயே குடும்பத்தோடு தங்கள் தொழிலையும் தழைக்க வைக்க முடிகிறது இந்த கூட்டு குடும்பத்தால்.

மகள்களையும் விளையாட்டில் சேர்த்துக்கொள்ளுங்கள்

பல குடும்ப தொழில்களில் மகள்களை ஒரு பொருட்டாகவே மதிப்பதில்லை. இது என்ன கன்றாவி? கேட்டால், இன்னொரு வீட்டிற்கு செல்லவேண்டியவள் தானே என்று பதில் வருகிறது. பிறகு ஏன் பெற்றீர்கள்? கைவசம் கல்லிப் பால் கிடைக்கவில்லையா? பெற்ற மகள் தானே. உங்கள் ரத்தம் தானே. உங்கள் திறமை அவளுக்கும் இருக்குமே. சொல்லப் போனால் பல தொழில்களில் மகன்களை விட மகள்கள் இன்னமும் கூட திறமையாக நடத்துவார்கள். அவர்களையும் விளையாட்டில் சேர்த்துக்கொள்ளுங்கள்.

இந்திரா நூயி என்ற சென்னையை சேர்ந்த பெண்ணால் ’பெப்சிகோ’ நிறுவன சியிஓவாக உலகெங்கும் வெற்றிகரமாக வலம் வர முடியுமென்றால் உங்கள் மகளால் முடியாதா என்ன. ‘காட்ரெஜ்’ கம்பெனியை இன்று வெற்றிகரமாக வழி நடத்திச் செல்வது அக்குடும்பத்தின் மகள்கள் தானே. நம்மூரிலேயே ‘டஃபே’ கம்பெனியை திருமதி மல்லிகா ஸ்ரீனிவாசன் திறம்பட நடத்தி வரவில்லையா?

வீடு வரை உறவு. ஆபீஸ் வரை அல்ல.

குடும்பத் தொழில் நசிய ஒரு முக்கிய காரணம் ப்ரஃபஷனலிஸம் இல்லாத நிர்வாகம். ஆசைக்கு பிறந்த பிள்ளையை ஆபீசில் சேர்க்கவேண்டும் என்ற அவசியமில்லை. காதல் மணைவியை கட்டிய பாவத்திற்கு அவள் உடம்பிறப்பை உங்களோடு பணியில் சேர்க்கவேண்டிய கட்டாயமில்லை. கொடுக்கும் வேலையை செய்து முடிக்கும் திறமை இருக்கிறதா என்று பாருங்கள். ஓனர்ஷிப் வேறு, நிர்வாகம் வேறு. இது இரண்டையும் போட்டு சேர்த்துக் குழப்பிக் கொள்ளாதீர்கள்.

நிர்வாகங்களுக்கு தேவை ப்ர்ஃபஷனலிஸம். விருப்பு வெறுப்பில்லாமல் கம்பெனி நிர்வாகத்திற்கு யார் பொருத்தமானவரோ அவரை நியமித்து, நிர்வாகத்திற்கு எது தேவையோ அதை செய்வது தான் ப்ரஃபஷனலிஸம்.

பொறுப்பை ஒருவருக்கு கொடுத்த பின் அவர் உங்கள் மகனே ஆனாலும் அவர் வேலையில் குறிக்கிடாதீர்கள். அவருக்கு கீழ் உள்ளவர்களை அழைத்து விசாரிப்பது, அவர்களுக்கு உத்தரவுகள் போடுவது என்பது தப்பாட்டம். கிரிக்கெட் மாட்சில் ஆளாளுக்கு அவரவர் இஷ்டப்படி ஃபீல்டிங் அமைத்தால் எப்படி இருக்கும் என்பதை யோசித்துப் பாருங்கள்.

குழந்தைகளுக்கு வெளி உலகை காட்டுங்கள்

படிப்பு முடித்த கையோடு பிள்ளைகள் நேராக கடை சாவியை வாங்கவேண்டும் என்று தான் பல தொழிலதிபர்கள் நினைக்கின்றனர். முடிந்தவரை அப்படி செய்யாதீர்கள். பிள்ளைகளை அவர்கள் படிப்பிற்கேற்ப, உங்கள் தொழிலிற்கேற்ப வெளி கம்பெனிகளில் சில காலம் பணி புரிந்து அனுபவம் பெற்று வர செய்யுங்கள்.

புதிய கம்பெனி, புதிய சூழல், புதிய உலகை உங்கள் பிள்ளைகள் சுவாசிக்கட்டும். புதிய படிப்பினைகள் பெறட்டும். புதிய சிந்தனைகள் ஊறட்டும். அதை கற்று வந்து உங்கள் தொழிலில் அதை பயன்படுத்தினால் உங்கள் தொழில் இன்னமும் வேகம் பிடிக்கும். காலகாலம் தழைக்கும்.

ஃபெயில் ஆகாமலிருக்க உயில் எழுதுங்கள்

Succession planning என்று ஒன்று இருப்பதே பல தொழிலதிபர்களுக்கு தெரியமாட்டேன் என்கிறது. நாம் யாரும் சாஸ்வதம் கிடையாது. இது தெரிந்தும் அடுத்து யார், எப்படி பிரிப்பது, தொழிலை எப்படி நடத்துவது என்பதையெல்லாம் தெளிவாக எழுதி வைத்துவிட்டு இரவு படுக்க போவது உசிதம். இல்லையென்றால் அடுத்த தலைமுறை அடித்துக்கொண்டு தான் நிற்கும். அரசியல் கட்சிகள் முதல் அம்பானி குடும்பம் வரை இந்த கன்றாவி காட்சி தருவதை பார்த்தும் பலர் புரிந்துகொள்ளாமல் இருக்கிறார்கள்!

இருக்கும் போதே அடுத்த தலைமுறைக்கு வழி விட்டு அவர்களை வழிநடத்திச் சென்றால் இந்த பிரச்சனை வராது. அடுத்த தலைமுறையில் யார் எந்த பொறுப்புக்கு சிறந்தவர் என்று கண்டறிந்து அவரை அந்த பொறுப்புக்கு க்ரூம் செய்து வளர்ப்பது குடும்பமும் தொழிலும் சேர்ந்து தழைக்க உதவும்.  

தலைமுறை இடைவெளிக்கு இடம் கொடுங்கள்

உங்களுக்கு தியாகராஜ பாகவதர் பாடல் பிடிக்குமென்றால் ஆபிசில் அனைவருக்கும் போட்டுக் காட்டாதீர்கள். நீங்கள் இன்னமும் டைப்ரைட்டரை கட்டிக்கொண்டு அழுகிறீர்கள் என்பதற்காக கம்பெனிக்கு புதிய ரக கம்ப்யூட்டரையும் புதுமையான சாஃப்ட்வேரையும் வாங்கித் தரமாட்டேன் என்று அழிச்சாட்டியம் செய்யாதீர்கள். புதிய உலகம், புதிய வாடிக்கையாளர்கள் நிறைந்த உலகம் இது. புதுமையான சிந்தனைகள் தேவை. பழையதை கட்டிக்கொண்டு பஞ்சாங்கமாய் பணி புரியாதீர்கள். அதே போல் பேரன்களும் பெரியவர்களை ‘யோவ் பெரிசு சும்மா கிட’ என்று ஒதுக்காமல் மூத்தவர்களின் அனுபவத்தை கேட்டுப் பெறுங்கள்.

அழகான கூட்டுக் குடும்பங்கள் ந்யூக்கிளியர் குடும்பங்களாக தேய்ந்து வரும் காலம் இது. கூட்டுத் தொழில்களும் காலப்போக்கில் தேய்ந்து அவ்வழியே செல்லவேண்டிய அவசியமில்லை. கூடி வாழ்ந்தால் கோடி நன்மை. வாழ்க்கையில் மட்டுமல்ல. வியாபாரத்திலும் கூட.